Ceramika

Naczynia z ceramiki cieszą się niesłabnącą popularnością. Nic dziwnego, ponieważ ludzkość opanowała do perfekcji proces wytwarzania z niej produktów. Historia ceramiki sięga paleolitu. Najstarsze znalezione wyroby datuje się na 13 tys. lat p.n.e., szklane 5–6 tys. lat p.n.e., materiały wiążące (wapno, gips) używane są od 2–5 tys. lat. Ceramikę wytwarzali już Grecy, znana jest kultura pilińska z okresu brązu, która zajmowała się obróbką ceramiki. Na terenie Polski ceramika stosowana jest od ok. 7,5 tys. lat. Głównym składnikiem ceramiki jest oczywiście glina, która powstaje w wyniku gromadzenia się osadów, głównie minerałów ilastych, kwarcu (dwutlenku krzemu) i skalenia.

Ze względu na skład gliny, ceramika może posiadać różne właściwości. Na przykład ceramikę kamionkową, ze względu na dużą zawartość dwutlenku krzemu, wyróżnia: odporność na działanie wysokich temperatur, obojętność wobec czynników chemicznych, właściwości izolacyjne (nie przewodzi prądu), duża twardość, ognioodporność –to wszystko sprawia, że kamionka jest nie tylko świetnym materiałem dla naczyń stołowych, kuchennych czy gospodarczych, ale równie chętnie wykorzystywana jest w przemyśle czy budownictwie. Zmęczeni masową produkcją, często pozbawioną charakteru, coraz chętniej sięgamy po rękodzieło. Od kamionkowego garnka, po bogato zdobiony serwis herbaciany – w każdym ręcznie wykonanym wyrobie można dostrzec wielowiekową tradycję i czasochłonną pracę.